Erika Van Tielen over het belang van… familie

Na de tragische gebeurtenissen in Zaventem en Brussel denk Erika Van Tielen na over wat écht belangrijk is. Haar gezin, met zoontjes Finn (4) en Rowen (1) natuurlijk. En de rest van hun kleine, maar o zo hechte familie.

Bijna twee maanden is het al geleden, dat de luchthaven van Zaventem en de Brusselse metro getroffen werden door die afschuwelijke aanslagen. Nu de wereld helemaal naar de kl*ten lijkt, klamp ik mij meer dan ooit vast aan mijn inner circle. Mijn kinderen, mijn gezin, mijn familie. Als zij gezond en gelukkig zijn, ben ik dat ook. Hier kiemt de liefde, van hieruit verspreiden wij die liefde. Dat wil ik toch geloven. En dat moeten we allemaal geloven. Meer dan ooit.

Dertig en wijzer

Als kind besef je amper hoe waardevol familie is of kan zijn, als tiener wil je liever zo weinig mogelijk met je ouders te maken hebben en als twintiger heb je het vaak gewoon te druk met jezelf en je job. Maar ondertussen ben ik dertiger. Een moeder ook. Ouder en wijzer. Sinds ik kinderen heb, is er veel veranderd in mijn hoofd. Mijn levensfilosofie, mijn prioriteiten, mijn ambities. Goed omring zijn is een van de mooiste cadeaus die je kunt krijgen in het leven en dus probeer ik te genieten van de mensen rondom mij. Het leven is niet eindeloos . Ook dat van je geliefden niet.

Onze kleine clan

Veel dank dus aan mijn jongens die er – zonder het zelf te beseffen – voor gezorgd hebben dat onze clan bijzonder hecht is geworden de laatste jaren. Al is het dan een ieniemienie clan. Tantes, nonkels, neven of nichten heb ik nooit gehad. En in de loop der jaren ben ik ook al drie grootouders en een overgrootmoeder kwijtgeraakt. Wat overblijft, is een verdomd sterke blok. Mijn ouders, mijn zus, mijn opa (de stiefpapa van mijn mama) en mijn bomma (de mama van mijn papa) zijn de kern van mijn bestaan. Voor hen ga ik door het vuur. Ze zijn er altijd geweest voor mij.

hippe-6

Bij de bomma

Mijn opa is net 92 geworden en mijn bomma is een flink eind in de 80. Maar o wee, als ze niet minstens één dag per week op één van de twee jongens mogen babysitten. Ik breng Rowen en Finn geregeld zonder acute reden naar hen. Gewoon omdat ze er zo hard van genieten. Ze voelen zich – naar eigen zeggen – elke oppasbeurt een dikke twintig jaar jonger. Maar uiteraard beseffen ze dat elke keer de laatste keer kan zijn. Ik heb er dan ook geen probleem mee om wat vaker over-en-weer te rijden, verhalen aan te horen of te aanvaarden dat mijn kinderen volgepropt worden met zoetigheid.

En dan… genieten

Maar ik wil nog meer doen, nog meer betekenen voor de mensen die zo belangrijk zijn voor mij. Zo heb ik een weekje vakantie geregeld voor mijn dierbaren. In mijn wildste dromen zouden we met z’n allen naar Thailand vliegen, maar… Het is Zeeland geworden. Ach, daar is ook een strand. En de beleving is belangrijker dan de bestemming. Anderen content maken geeft zo veel voldoening. Geluk zit in verdomd kleine dingen. Of mensjes.

Lees de volledige column van Erika Van Tielen in de nieuwe editie van Zappy Ouders!

Partner Content

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."